Symphonic City Sounds, als heraut voor Universiteit Antwerpen en Artesis Plantijn Hogeschool, is in het leven geroepen om voor de muzikale student een symfonische beleving te bieden. Zowel studenten als alumni worden met open armen ontvangen mits een zekere beheersing van hun instrument.
Dit recente orkest is er natuurlijk niet van de ene op de andere dag ontstaan. Het begon allemaal met een sluimerend idee in het hoofd van Mees van Kampen, trompettist bij de Antwerpse Studentenharmonie. Hij wilde graag symfonisch aan de slag maar had nog geen concreet idee met wie, waar en hoe.
Door met enkele Antwerpse bevriende muzikanten het idee te bespreken en enkele zaken muzikaal uit te proberen, werd het idee tastbaar en kreeg het een steeds duidelijker vorm: Mees zou een nieuw orkest uit de grond stampen.
De eerste stap was de zoektocht naar een goede repetitieruimte. Deze moest groot genoeg zijn, betaalbaar en met een akoestiek die de muziek laat klinken. Uiteindelijk werd de eerste repetitieruimte gevonden in de Keistraat, op de zolderverdieping van het stadsmagazijn. Daar klonken de eerste noten van het nieuwe orkest. Op de pupiter stond de Gran Partita voor blazers van Mozart, want in eerste instantie waren de muzikanten vooral blazers, geronseld uit de ASH.
De eerste kennismaking was een gezellige boel. De cafetaria op de benedenverdieping voegde daar nog extra sfeer aan toe. Het enthousiasme bij de muzikanten hing absoluut in de lucht.
De volgende stap was om het vrijblijvende karakter om te zetten naar een stabielere structuur waarbij het reilen en zeilen van het orkest gecontroleerd kan verlopen. In diezelfde cafetaria werd zo de eerste vorm van een bestuursgroep gesmeed.
Een goede naam was ook nog een aandachtspuntje. “Het orkest van Mees” dekt de lading maar is niet direct een naam die tot de verbeelding spreekt. Via Franse, Italiaanse en Engelse omzwervingen door de muziekterminologie is er uiteindelijk neergestreken op Symphonic City Sounds. Met deze welluidende naam ligt de weg naar internationale bekendheid open.
Het orkest moest wel nog groeien, vooral violisten blijken moeilijk te bereiken. Met de enthousiaste leden lossen we dat op door de blazers de vioolpartijen te laten meespelen. Toch is er overtuiging in het bestuur dat onze viool sectie zeer spoedig zal uitgroeien tot de grootste van het orkest (zoals dat natuurlijk gebruikelijk is in een symfonisch orkest).
Om de muzikant-studenten sneller te bereiken was SCS op zoek naar steun. Die werd gevonden bij Rubi, de cultuurdienst van UA en Artesis Plantijn. De vooruitzichten van een nieuw orkest werkte aanstekelijk want na de eerste kennismaking werd er niet lang getwijfeld. SCS werd mee ondergebracht in Prinses 16, het culturele hoofdkwartier van UA. Met de logistieke, financiële en morele steun van Rubi werd er een versnelling hoger geschakeld met de eerste plannen voor een klein optreden.
…Maar in maart 2020 sloeg Corona toe en werden alle plannen bevroren in de tijd. Zoals bij elke vereniging was het zoeken wat er wel nog gedaan kon worden. De stuurgroep bleef elkaar geregeld spreken via online vergaderingen en daarmee werd het idee gelanceerd van een digitaal optreden. Met enkele vrijwilligers werd dezelfde Gran Partita van Mozart op de pupiter in de respectievelijke woonkamers gezet en een opname gemaakt. Alle opnames werden samengevoegd en met wat knip en plakwerk was het eerste wapenfeit gerealiseerd.
Fysiek samenkomen was helaas niet mogelijk, het was wachten op dalende cijfers. In de zomer was het dan zover, dankzij de versoepelingen was het mogelijk om dan toch even cultureel naar adem te happen.
Mees was toen in het buitenland en Lars Corijn (dirigent van oa ASH) nam het dirigeerstokje ter hand om de repetities te leiden. Het gebruikelijke repetitielokaal was echter niet voorzien op de maatregelen, dus werd er tijdelijk beroep gedaan op de Academie van Mortsel. Het was echter van korte duur, want de tweede golf was niet lang daarna een feit en alle voorzichtige plannen werden terug bevroren voor onbepaalde tijd, deze keer was het wachten op de vaccinaties.
Eens de vaccinatiecampagne op volle toeren draaide was SCS klaar voor de aangekondigde versoepelingen. De stuurgroep was er inmiddels aan gewend om digitaal te vergaderen en is dat ook blijven doen.
Er werd geïnvesteerd in meer zichtbaarheid op social media door middel van een heuse promovideo.Op een warme zomerdag in juli, met alle vrijwilligers die we konden optrommelen, is toen de video geshoot met Antwerpen als decor. Het resultaat kunt u hier bewonderen.
Het orkest staat nog in de kinderschoenen, maar met het motto “plezier maken met de partituren die we hebben” zal deze vereniging ongetwijfeld een mooie toekomst tegemoet gaan.